جوان آنلاین: مرضیه شعربافچی، مدرس دانشگاه تهران و پژوهشگر حوزه زنان در گفتگو با «جوان» می‌گوید: ما همواره از سازگاری و شیرینی زندگی امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) می‌شنویم، در حالی که زندگی این دو بزرگوار فراتر از برداشت‌های چندخطی است و باید با مصادیق روز برای جوانان تبیین شود. یکی از موضوعات مهم این است که حضرت زهرا (س) با مبلغ پولی که پیامبر (ص) برای ازدواج دادند، در بخش‌های مختلف از جمله خرید جهیزیه و داشتن پول نقد و خرید عطر تقسیم‌بندی انجام دادند. حالا اگر قرار به قیاس باشد با سبک مهریه امروزی باید به زمان و شرایط خود سنجیده شود. ما باید شرایط روز را برای بقیه توضیح دهیم و برداشت‌های کاریکاتوری را حذف کنیم.
وی با اشاره به سنجش شرایط و مکانی در الگوسازی توضیح می‌دهد: روایتی داریم که امیرالمؤمنین (ع) بعد از دو روز به منزل برگشتند و دیدند اهالی خانه گرسنه هستند و در نتیجه همین انتقال روایات، افراد می‌گویند امیرالمؤمنین (ع) کجا بودند که از گرسنگی اهل منزل بی‌خبر بودند، در حالی که کسی نمی‌گوید حضرت علی (ع) در این ۹ سال در جنگ‌های مختلف شرکت می‌کردند و قسمت اعظمی از سال را در منزل نبودند. در یکسری جنگ‌ها در پشت جبهه مثل احد، حضرت زهرا (س) همراه می‌شدند و یکسری هم به صورت انفرادی بودند، بنابراین امروز با این نگاه دختران می‌توانند سختی‌های زندگی دو شیفت و سه شیفت‌بودن شغل همسر را تحمل کنند و بدانند ایشان هم خیلی مواقع تنها بودند و تنهایی کار می‌کردند.
وی در بعد دیگری از این الگوسازی اظهار می‌دارد: کسی که در راه مسئولیت‌ها و هزینه‌های زندگی تلاش می‌کند مجاهد فی‌سبیل‌الله است. زن اگر اینگونه فکر کند، آرام خواهد شد و اتفاقاً حضرت زهرا (س) در همان سال‌های ابتدایی زندگی سختی زیادی کشیدند و مسئولیت‌های دشوار همسر علی (ع)بودن را پذیرفته بودند، حالا امروز مسئولیت اجتماعی جنگ نیست و سایر جایگزین‌ها را دارد.
تکیه به بزرگ‌تر موضوع دیگری بود که دکتر شعربافچی در بحث الگوسازی به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: از همین موضوع می‌توان الگو گرفت تا ما بفهمیم نحوه مواجهه با بزرگ‌تر و کمک گرفتن برای مشورت کجا و چگونه باید باشد. همچنین روز‌هایی که خدمه حضور داشت، حضرت زهرا (س) به عبادت می‌رسیدند نه اینکه با گرفتن خدمه به کار‌های حاشیه‌ای و نادرست بپردازند.
به اعتقاد وی، زندگی حضرت زهرا (س) و علی (ع) را نباید تک‌بعدی دید چراکه مسئولیت‌های اجتماعی دو طرف بسیار زیاد بوده است. همواره از سادگی‌ها گفته می‌شود و نوع نگاه به الگوی زندگی این دو بزرگوار باید بر اساس همین مسئولیت‌های اجتماعی باشد، از جنگ گرفته تا توجه به احوال اطرافیان.
این مدرس دانشگاه بیان می‌کند: تعریف ازدواج میان جوانان به نحو غلطی جا افتاده، طوری که ازدواج را عشق رمانتیک می‌دانند که تا پایان زندگی وجود دارد در حالی که تب و تاب دوران آشنایی در موقعیتی است که بخواهند خود را به دیگری ثابت کنند و نحوه بروز و ظهور محبت تفاوت دارد.
وی یادآور می‌شود: جوانان ازدواج را خلاصه در مظاهر شبکه‌های اجتماعی کرده‌اند و تصور می‌کنند ازدواج صرفاً یعنی هدیه خریدن و به نحو خاص سورپرایزکردن و در چشم بقیه نشان‌دادن، در حالی که ازدواج موفق یک مسیر درست برای کمال و نزدیکی بیشتر با خداست و سایر اهداف درست را همراهی می‌کند. ازدواج هدف غایی نیست، اما به دلیل انس و الفت درست و آرامش خاطر موجود، امکان موفقیت و رسیدن به هدف را برای ما میسرتر می‌کند.
شعربافچی می‌افزاید: ما قرار است زندگی را باهم بسازیم. توقعات خانواده‌ها به شدت پررنگ شده است. پسران دنبال دختران موقعیت‌ساز خانوادگی و دختران دنبال عابربانک هستند. دلیل اختلاف سنی در ازدواج چیز دیگری بود، در حالی که امروز این اختلاف دلیلی شده بر اینکه دختران به دنبال موقعیت بهتر پسر و سن بالاتر باشند. باهم رفتن یعنی بالارفتن و پایین‌رفتن، در خوشی و ناخوشی و هدف ازدواج باید فرق کند که این موارد در تصمیمات دخیل و اثرگذار است.
این فعال حوزه زنان هدف و ملاک اصلی ازدواج را به طور خلاصه مبتنی بر «محبت‌کردن» و «محبت‌دیدن» دانست و گفت: عشق افراد را کر و کور می‌کند، در حالی که محبت خالصانه به انتخاب فرد کمک می‌کند تا با همه بدی‌ها و خوبی‌ها انتخاب شود، یعنی فرد بدی‌هایی دارد، اما با علم به بدی‌ها و خوبی‌ها یکسری خوبی‌ها را ترجیح می‌دهیم و دست به انتخاب می‌زنیم.
